Pozbawienie wolności ma powstrzymać przed powrotem do przestępstwa

Oddziaływanie na skazanych musi odbywać się w warunkach poszanowania ich praw.

Platon, Arystoteles, Kant, Hegel, a także wielu współczesnych filozofów zastanawiało się, czy Temida wyważająca na jednej szali ciężar przestępstwa, a na drugiej szali dolegliwość zawartą w karze ma mieć opaskę na oczach, by nie widzieć, kogo karze i w jakich okolicznościach zewnętrznych, czy też ma mieć oczy szeroko otwarte i patrzeć także w przyszłość? Odpowiedź na pytanie, czy kara ma być sprawiedliwa, czy celowa, od wieków jest przedmiotem dyskusji prawników, filozofów, socjologów, a także przedstawicieli innych dziedzin nauki.

Priorytety, jakie stawia się jej, będą inne, w zależności od tego, czy chodzi o cel ustawowego zagrożenia karą, czy też chodzi o cel, jaki ma osiągnąć wymierzona konkretnemu sprawcy.

Niewątpliwie na etapie ustanowienia zagrożenia podstawowym celem kary jest powstrzymanie potencjalnych sprawców przed decyzją o popełnieniu przestępstwa. Natomiast na etapie wymiaru kary konkretnemu sprawcy możemy dostrzec kilka jej celów:

- Po pierwsze, chodzi o zaspokojenie społecznego poczucia sprawiedliwości. Wyrządzone przez sprawcę zło nie może nie spotkać się z reakcją potępiającą czyn.

- Po drugie, społeczeństwo powinno otrzymać wyraźny sygnał, że dobra prawne nie są pozbawione ochrony ze strony państwa.

- Po trzecie, kara wymierzona konkretnemu sprawcy powinna działać resocjalizacyjnie na niego.

Kara, w...